DREWNO
Do budowy wykorzystujemy świerk lub sosnę skandynawską. Trudne warunki sprawiają, że takie drewno ma mniejsze przyrosty roczne niż drewno pozyskane na nizinach lub w cieplejszym klimacie. Mimo, że wahania cen są duże to wciąż opłacalny zakup. Drewno jest w certyfukowanej klasie C24 co gwarantuje, że przechodzi ono odpowiednią selekcję już w tartaku następnie jest suszone komorowo w wysokiej temperaturze. Gdy drewno osiągnie odpowiednią wilgotność (<18%) jest strugane czterostronnie i zaoblane. Takie drewno posiada odpowiednie oznaczenia potwierdzające jego klasę. Ten proces jest wystarczający żeby zastosować taki materiał w większości konstrukcji. Jednak dla podwyższenia trwałości drewno może być również impregnowane w roztworze soli zapobiegającym rozwojowi grzybów, pleśni, owadów a także posiadającym właściwości ognioodporne. Do impregnatu nie dodajemy wtedy barwników (znaczników) żeby drewno mogło być w kolejnych etapach impregnowane na kolor. Następnie drewno jest suszone z nadmiaru wilgoci i przycinane do odpowiednich rozmiarów, znakowane zgodnie z projektem i bezpiecznie składowane do transportu na plac budowy.
KONSTRUKCJA
Zajmujemy się budową budynków szkieletowych, takie konstrukcje podlegają odpowiednim przepisom co sprawia, że budynek będzie trwały i bezpieczny. Są dwa główne typy konstrukcji: platformowa i balonowa, stosujemy je obie zależnie od projektu a także zdaża się, że łączymy obie te technologie. Konstrukcja platformowa to taka gdzie strop przecina ściany poszczególnych kondygnacji, szkielet wyższej kondygnacji jest budowany na stropie (platformie). Konstrukcja balonowa to taka gdzie ściany zewnętrzne budowane są od podwaliny po oczep a strop mocowany jest od wewnątrz na odpowiedniej wysokości. Podparty na klejonych słupkach, dodatkowo skręcany normowanymi prętami gwintowanymi jest stabilny. Niekiedy szerokość budynku albo rozwiązania wewnątrz powoduję konieczność wstawienia tzw. podciągu, czyli konstrukcji podporowej dla stropu zapobiegającej uginaniu się.
Dach może mieć także różne formy: płaski, jednospadowy, dwuspadowy, wielospadowy, naczólkowy i inne. Więżba dachowa najczęściej jest w konstrukcji krokwiowo-jętkowej, krokwiowo-kleszczowej czasem z płotwią kalenicową. Jętki są łączone z krokwiami za pomocą wkrętów ciesielskich oraz łączników stalowych, kleszcze są skręcane prętami, krokwie z murłatami na łączenia ciesielskie (gniazdo) i wkręt ciesielski a krokwie między sobą na zamek prosty.
W trakcie stawiania poszczególnych ścian konstrukcja budynku jest sukcesywnie łączona z fundamentami (pręty gwintowane 0,5m i 4m, fi 14) oraz za pomocą stężeń pionowych (prostopadłe ściany ze sobą). Następnie wykonujemy stężenia poziome ścian zewnętrznych co usztywnia poszczególne słupy ścian. Na koniec najważniejsze stężenia: skośne, mogą przebiegać na całej długości i wysokości ściany lub w czterech narożnikach. Pręty stalowe 4m łączą fundament z murłatą a tym samym dachem co sprawia, że budynek praktycznie nie ma szans na rozerwanie nawet podczas wyjątkowo silnych huraganów. Usztywnienie budynku poprzez duże zastrzały (stężenia skośne) to klasyczna metoda usztywnienia standardowo obecnie wykorzystywana w wiązarach. Choć jest to metoda pracochłonna i wymaga wielkiej dokładności to uważam ją z wielu powodów za najlepszą.
Przekroje poszczególnych elementów konstrukcyjnych to: 45x145mm - belka podwalinowa, 45x145-220 - belki sztorcowe podwalinowe, 45x145-195 słupy ścian zewnętrznych (można zastosować słupy 60x195 dla wzmocnienia konstrukcji przy większych budynkach i dodatkowego docieplenia), 45x220- legary stropowe, 45x195- krokwie, jętki, 3x45x145- murłata, 25x195 lub 2x25x195- deski krawędziowe dachu. Rozstawy słupów to 40 lub 60 cm
IZOLACJE
Izolacje dzielą się na izolacje przeciwilgotnościowe, termiczne, akustyczne, hydroizolacje, izolacje przepustów dachowych, okien, drzwi oraz fundamentów.
IZOLACJE PRZECIWWILGOTNOŚCIOWE
Pierwszą warstwą izolacji w przypadku posadowienia budynku na płycie fundamentowej jest folia fundamentowa na warstwie podkładu bitumicznego, przecina ona drogę kapilarnemu podciąganiu wilgoci, dodatkowo warstwa foli budowlanej z izolacji fundamentów. Konstrukcja podwaliny jest imregnowana trzystronnie warstwą bitumu. w póżniejszym czasie podwalina i dół ścian zostanie również zaizolowany taśmą bitumiczną i styropianem, ułożonymi w odpowiedni sposób i stanowiący nieprzepuszczalną barierę dla wilgoci pochodzącej z zewnątrz budynku i wewnątrz ścian.
Do izolacji przeciwilgotnościowych należą również: folia paroizolacyjna STROTEX ALU zbrojona (będąca również barierą dla promieniowania podczerwonego z wnętrza budynku, oraz folia paroprzepuszczalna STROTEX NEXTREME na dach.
IZOLACJE TERMICZNE
Wnętrze ściany (a także dachu) to wełna mineralna (szklana lub skalna) o lambdzie takiej jaką sobie życzy klient - od 033 do 044 kW/m, standardowo jej grubość to 15 cm. Na zewnątrz dajemy docieplenie z wełny drzewnej STEICO grubości 35 - 60 mm zależnie od potrzeb oraz rodzaju elewacji, łączonej na pióro-wpust i mocowanej bezpośrednio do szkieletu. Takie rozwiązanie pozwala na uniknięcie mostków cieplnych. W tym przypadku nie stosujemy folii paroprzepuszczalnej (wiatrowej) gdyż tą funkcię pełni wełna drzewna. Na zewnętrzną warstwę wełny drzewnej po zaguntowaniu nakładamy siatkę i warstwę kleju co zabezpiecza wełnę przed uszkodzeniem i jest podstawą pod tynkowanie i/lub montaż drewnianych elementów dekoracyjnych. W przypadku elewacji drewnianych lub z płyt wiórowo-cementowych stelaż układany jest bezpośrednio na płytach STEICO. Zamiast wełny drzewnej lub dodatkowo możemy zamontować płyty z gipsu zbrojonego Fermacell. Tego typu przekrój ściany pozwala na dyfuzję ewentualnej wilgoci z wnętrza ścian na zewnątrz a tym samym wpływa na trwałość drewna i całego budynku.
Zastosowanie podwójnego ocieplenia, z dwóch różnych materiałów układanych niezależnie od siebie to nie tylko eliminacja mostków cieplnych. Oba te materiały mają różne charakterystyki a cechy obu się dopełniają. Wełny mineralne mają znakomite parametry izolacyjne, są niepalne (klasa A1), ich cena jest stosunkowo przystępna a jako materiał włóknisty skutecznie tłumi chałasy (szczególnie wełna szklana). Płyty z wełny drzewnej STEICO, szczególnie te gęstsze ( cięższe, o mniejszej izolacyjności cieplnej) są dobrym materiałem akustycznym, mają dużą pojemność cieplną, przesunięcie fazowe w przenikalności cieplnej powoduje wolniejsze wychładzanie i wolniejsze nagrzewanie się ścian budynku, są dyfuzyjne (przepuszczają parę wodną, samoisnie wysychają w przypadku nadmiernego zawilgocenia), nie rozprzestrzeniają ognia (certyfikat NRO).
IZOLACJE AKUSTYCZNE
Ściany wewnętrzne również wypełnione są wełną mineralną która służy do izolacji akustycznej. Strop podłogowy docieplamy wełną mineralną, styropianem lub styrodurem, strop górny - jeżeli ma być docieplony (poddasze nieużytkowe, brak docieplenia dachu) wełną o dobrych parametrach cieplnych, a jeżeli jest antresolą lub stropem pod poddaszem użytkowym i nie wymaga izolacji cieplnej - tylko ewentualnie izolacją akustyczną. Standardowo izolujemy poszycie stropu od belek materiałem zapobiegającym skrzypieniu - płyty z 5mm wełny drzewnej.
Dodatkowe docieplenie jakie możemy wykonać to druga warstwa wełny mineralnej na wewnętrznych stronach połaci dachu i/lub wypełnienie materiałem izolacyjnym przestrzeni instalacyjnej.
Przekrój ściany nośnej (zewnętrznej) w standardowym wykończeniu: płyta G-K od wewnątrz, wełna drzewna na zewnątrz + tynk
STROP
Strop, a co za tym idzie sufit i podłoga na poddaszu (lub antresoli) jest niezwykle ważnym elementem konstrukcji. Pełni funkcje konstrukcyjną: spaja dwie przeciwległe ściany w jedną sztywną całość, jest podstawą dla ścian działowych na poddaszu, mocowaniem ścian działowych parteru oraz mocowaniem schodów, mogą przez niego być poprowadzone słupy nośne dla np. podparcia płotwi kalenicowej. Jest także elementem wpływającym na estetykę wnętrza.
Strop może być pełny czyli jest wielkości podłogi parteru z otworem na klatkę schodową. Poddasze można wtedy prawie dowolnie podzielić na mniejsze pomieszcenia, część komunikacyjną, łazienkę itd. Strop może być też niepełny, wtedy tworzy antresolę. Antresola może być duża (ponad połowę powierzchni podłogi parteru) lub mała. Może być nad pomieszczeniami zamkniętymi na parterze (w tym wypadku jest to antresola kondygnacji) ale na stropie nie może być już przegród odzielających od pozostałej części kondygnacji. Są jednak sposoby podziału antresoli: mogą to być częściowe, otwarte ścianki działowe, ścianki ażurowe, barierki i inne elementy architektoniczne.
Ponad stropem/antresolą dla dachów dwu- lub wielospadowych, powyżej jętek powstaje przestrzeń która może być dwojako wykorzystana. Jednym ze sposobów jest pozostawienie jętek jako widocznych elementów konstrukcji (takie jętki muszą być właściwie i estetycznie przygotowane, a izolacja pomiędzy krokwiami musi być wykonana do kalenicy) tworząc tym samym większy bufor powietrza i będąc ciekawym wizualnie efektem. Podwieszenie sufitu pod jętkami albo nad nimi stworzy za to dodatkową niewielkią przestrzeń, która może być wykorzystana na magazynek.
Strop, najczęściej gdy jest dużej rozpiętości (powyżej 4,5m) może wymagać dodatkowej podpory. Taką podporę stanowi podciąg projektowany tak by jednocześnie oddzielał różne funkcjonalnie przestrzenie, np. aneks kuchenny od salonu. Innym ciekawym rozwiązaniem jest łączenie legarów w pary. Pojedynczy legar ma wymiary 45x220mm, widoczna część (przy wypełnieniu przestrzeni między legarami płytą gipsowo-kartonową) to ok. 45x150mm. W przypadku połączenia w pary gdzie dwa legary kleszczowo obejmują słup nośny ściany oraz zespoleniu legarów dodatkową kantówką a następnie wyszlifowaniu całości (i ewentualnie frezowaniu) powstanie belka której widoczne wymiary to: wysokość ok 15cm a szerokość 13,5cm. Ostateczny efekt przypomina klasyczne legary w starych polskich budynkach drewnianych.
Strop może być w pełni zabudowany od strony sufitu płytami gipsowo-kartonowymi lub przestrzenie pomiędzy legarami mogą pozostać puste, wtedy za sufit odpowiada dolna warstwa podłogi na poddaszu, do niej można zamontować np. płyty G-K lub deski drewniane a legary są widoczne z parteru.
Podstwowym materiałem nośnym jest płyta OSB 22 mm. Na płytę OSB możemy położyć deski podłogowe. Warstwą oddzielającą jest 5mm wełna drzewna, izoluje ona prze niektórymi dźwiękami np. kroków oraz wyrównuje powierzchnię. Na styku różnych materiałów drewnianych lub drewnopochodnych w tym wypadku legarów i płyty OSB może wystąpić efekt skrzypienia. Żeby temu zapobiec stosujemy warstwę wełny drzewnej tłumiącej drgania. Samo stosowanie wełny mineralnej od strony sufitu jako materiału wygłuszającego może nie przynieść spodziewanych rezultatów ponieważ drgania przenoszą się również poprzez krokwie.
